Siedemsetka solo

Sobota, 29 lipca 2017 · dodano: 01.08.2017 | Komentarze 8

No i nareszcie nadszedł ten dzień - ostatni maraton. Dziewiąty, w tym jeden nieukończony, ale i tak przejechałam wtedy 700 km. Wystarczy. Przemyślałam jeszcze raz tą decyzję podczas jazdy i do takich wniosków doszłam, że:
- nienawidzę jazdy w kasku na głowie, a na maratonach to jest wymóg. W niedzielę było tak gorąco, a ja w tym garnku się umordowałam nieziemsko. Zsuwałam go maksymalnie na tył głowy, żeby mieć chociaż minimum przewiewu we włosach - jeśli nie wiecie jak ja się czuję w kasku, to spróbujcie kiedyś jechać w futrzanej czapce w lecie przy 36 stopniach. Prawie udaru można dostać,
- maratony odbywają się bez względu na warunki pogodowe (co jest oczywiste), żadnego nie przejechałam w fajnych warunkach - mimo że jechałam w kwietniu, maju, czerwcu, lipcu i sierpniu. Zawsze coś - albo deszcz, albo wiatr, albo co najgorsze - upał. Samemu mogę sobie wybrać dogodny dzień i warunki,
- jedzenie - było bo było, ale najczęściej zimny makaron z sosem też zimnym. O co nie mam absolutnie wielkich pretensji, bo trudno przygotować wszystko tak, aby było super dla wszystkich osób, kiedy odstęp między pierwszym a ostatnim klientem to 15-17 godzin, a jeszcze nie do końca wiadomo kiedy będą dokładnie. Nie ma szans na ogarnięcie. Poza tym w 70 procentach nie trafiały potrawy w mój gust - są przygotowane bardziej pod mięsożerców i facetów - mi np. brakowało makaronu na słodko, naleśników, ryżu na słodko, pierogów z owocami - bardzo rzadko było coś takiego. No ale to też zrozumiałe, każdy ma inny gust, a kobiet startuje mniej niż 10% pewnie. Zresztą od roku jedzenie mało mnie obchodzi, więc jakoś to przeżyłam:)
- nie mam z kim jeździć, całe moje towarzystwo, Ci z którymi najczęściej jeździłam, się wykruszyło - Janek (djtronik) już nie jeździ maratonów, a z nim jeździło mi się najlepiej, kondycyjnie byliśmy podobni, Arek (Wąski) przez ostatnie trzy lata zrobił niesamowite postępy, to już całkiem nie moja liga, dziewczyny - Marzena (Kot) i Ola (starszapani) też są lepsze ode mnie, przecież nie będę ich stopowała, to bez sensu by było. A było tak fajnie kiedyś, podstawowym powodem mojego rozpoczęcia jazd w maratonach była właśnie socjalizacja, towarzystwo. Sam wynik nie miał już takiego znaczenia. Jednak nie pracowałam wcale nad szybkością i to jest właśnie efekt - jestem bardzo, bardzo wolna, do tego nie jeżdżę - i nigdy nie będę jeździć - w SPD, co też działa na niekorzyść jeśli chodzi o prędkość jazdy,
-czułąm bezsensowny pęd na jazdę na czas, mimo że jednym z założeń maratonu jest popularyzacja turystyki rowerowej i zawsze trasy są prowadzone pięknymi terenami. I co z tego masz, skoro pędzisz tylko na czas? Bez sensu zupełnie, nie wiem skąd się mi to wzięło, ale nie tylko ja tak mam, więc chyba jestem normalna. Jak jedziesz sama, to sobie pozwiedzać można, poodpoczywać. Tak jakoś bardziej na luzie, sensowniej, przecież w wielu z tych miejsc nigdy nie byłam i warto było by się nimi nacieszyć,
- jestem już za stara na takie zabawy, co przekłada się na długą i bolesną regenerację po,
- no i najważniejsze - nie chce mnie się.
Będę sobie jeździła najwyżej trasy dla cipek, czyli 300:) I to ze względów głównie towarzyskich. 

Ogólnie tylko o maratonie, bo komu się chce to czytać?
Jechałam sama całą trasę, bo nikt chyba tak świetnie nie jeździ jak ja:) A tak serio to był mój wybór, miałam święty spokój, nie musiałam z nikim rozmawiać, czekać na punktach. 
Pierwszy dzień wspaniała, cudna pogoda - około 20-22 stopni, wiatr słabiutki, mało słońca. Nocna samotna jazda trochę mnie przerażała, ale ok, niestety wypadła też przez Borne Sulinowo, które zawsze robi na mnie, nawet gdy jest jasno, koszmarne wrażenie. Jedna męska, pijana zaczepka tylko, ale objechałam towarzystwo na k i ch, więc dali spokój. W nocy staram się zakładać kaptur, żeby było trudniej rozpoznać czy to kobieta czy mężczyzna.
Noc spokojna, nieco chłodna, ale ponoć i tak było lepiej niż dwa lata temu. Doczekałam się kilku wyznań miłosnych z powodu moich Keenów, w których zawsze jeżdżę maratony i nie wiem, czemu to ciągle wszystkich dziwi:) To jest taka wygoda, komfort cieplny, trochę równoważy ten upał z kasku może? Djtronik miał nawet sandały z SPD i bardzo sobie je chwalił, mimo że sezon na nie trwał krótko, a cena była dość wysoka. 
A drugi dzień to koszmar pogodowy. Przez 8 godzin 38 stopni, długie, odkryte proste odcinki, długo wiatr w twarz. Ale słońce najgorsze. Oczywiście jedzenie z głowy miałam, tylko picie ewentualnie i czekolada. 35 kilometrów przed metą - bardzo, bardzo silny deszcz z gradem, przez godzinę. A tutaj akurat trasa Stepnica-Wolin - okropna, dziurawa, wąska i z ruchem bardzo nasilonym, bo wszyscy wracali z urlopu. Okropieństwo, dobrze, że tylko godzinę to trwało, ale dało w kość. Straciłam przez to na pewno godzinę. Ale z punktów w Szczecinie i Stepnicy uciekałam szybko, bo za blisko do domu było, a to działało kusząco...

Kilka zdjęć ze startu:)